ارزیابی ایمنی‏زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری-۲ توکسوپلاسما گوندی در موش‏های balb/c

هدف: توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک‏یاخته ای داخل سلولی است که موجب بیماری توکسوپلاسموزیز در انسان و حیوان می شود. در سال‏های اخیر پیشرفت چشمگیری در زمینه شناخت کاندیدهای مناسب واکسن که باعث القای پاسخ‏های ایمنی مؤثر می شود، صورت گرفته است. در این مطالعه، از ژن کامل راپتری-2 توکسوپلاسما گوندی برای ساخت dna واکسن استفاده شد و در نهایت پاسخ های ایمنی ناشی از این ژن در مقایسه با گروه های کنترل ارزیابی شد. مواد و روش‏ها: ایمنی‏زایی موش های balb/c سه‏بار و به‏صورت عضلانی (به فاصله سه هفته) توسط pc-rop2 (به‏عنوان گروه شاهد) و pc dna3 و فسفات بافر سالین (به‏عنوان گروه‏های کنترل) انجام پذیرفت. بعد از انجام ایمونیزاسیون، پاسخ های ایمنی ناشی از آن به کمک اندازه‏گیری سطح آنتی‏بادی و سطح سیتوکین ها ارزیابی شد. نتایج: نتایج حاصل از اندازه‏گیری سیتوکین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 نشان‏دهنده مقادیر بالای اینترفرون گاما و مقادیر پایین اینترلوکین 4 در گروه های واکسینه شده با pc-rop2 در مقایسه با گروه‏های کنترل بود. این نتایج نشان می‏دهد که پاسخ ایمنی سلولی th1 در موش هایی که با pc-rop2 واکسینه شده اند در مقایسه با موش های گروه‏های کنترل که با پلاسمید خالی pc-dna3 و فسفات بافر سالین واکسینه شده اند، به شدت تحریک شده است. اندازه‏گیری آنتی‏بادی کل igg اختلاف معنی‏دار را بین گروه‏های مورد و کنترل تأیید کرد (05/0>p). همچنین میزان بقای موش ها در گروه های مورد و کنترل بعد از انجام چالش ارزیابی شد. نتایج به‏دست آمده نشان داد که میزان بقای موش‏هایی که با پلاسمید pc-rop2 ایمن‏سازی شدند، با گروه‏های کنترل اختلاف معنی‏دار دارند (05/0>p). نتیجه‏گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که pc-rop2 به‏عنوان dna واکسن در القای پاسخ های ایمنی همورال و سلولی مؤثر بوده و همچنین در افزایش طول عمر موش‏ها در برابر توکسوپلاسموزیز تا اندازه ای مفید است.